Article by artist Mohan ……………………………………………………..
తెల్లారింది. పేపర్లొచ్చాయి. ఆయన బేనర్లు చూసి పక్కనపెట్టాడు. (ముఖ్యమంత్రి కాకముందు ఆమాత్రం కూడా చూసేవాడుగాదని అందరూ చెప్తారు.)”అసలు పనికొద్దాం. ఈనాడు, ఇతర పేపర్లకి పార్టీ ఎడ్వర్టైజ్మెంట్ ఇవ్వాలి. ‘తెలుగుదేశం పిలుస్తోంది. రా! కదలిరా’ అనేది శీర్షిక. పక్కన నేను చేయి ముందుకు చాపి ఉన్న బొమ్మ తెలుసుగదా అది ఉంచి, కింద ఈ మేటర్ ను అందంగా పేర్చాలి. చదువుతా” అంటూ ఆయన క్లిష్టమైన అంత్యప్రాసల్లాంటి వాక్యాలతో అరడజను స్లోగన్స్ చదివాడు. నిజానికి ఐదింటిలో యతిగానీ, అంత్యప్రాసలు గానీ తిన్నగా లేవు. మీరనుకున్నట్టు మాత్రాబద్ధంగా లేవుగదా అనేసి, జడుసుకుని చంద్రబాబు వంక చూశా. ఆయన ఎప్పటిలాగే నావంక చూస్తున్నాడు. ఎన్టీఆర్ ఏమాత్రం ఇబ్బంది పడకుండా, మరి వాక్యాల చివర ఈ పదాల బదులు ఏముంటే బావుంటుంది? అనడిగారు.
నేను వెళ్ళి ఒక్కో వాక్యానికి చివరి రెండు మూడు పదాలు చెప్పాను. ఆయనకి సొంపుగా వినిపించిన పదాల్ని స్వయంగా కాయితం మీదే రాశారు. ఎన్టీఆర్ సెట్లో ఉంటే సొంత డైలాగులు చెప్పేస్తారని, డైరెక్టర్ నీ, రచయితనీ లెక్కచేయడని, నిరంకుశుడనీ అంటారు గదా! అలాంటిదేం కనిపించలేదు. తను రాసిన వాక్యాలు కొట్టేసి నేను చెప్పిన మాటలు రాయడానికి ఆయన క్షణంలో సగం కూడా సంకోచించలేదు. అలాగే ఆహా! ఏమిదీ అయ్యారే.. అంటూ కృతకంగా మాట్లాడతాడని కూడా అందరం అనుకుంటాం. (అనుకోడమేంటి! కొన్ని టీవీ షోల్లో ఇంటర్వ్యూల్లో ఆయన అలాగే అతి చేసేవాడుగదా!) నాతో మాట్లాడినప్పుడూ, స్లోగన్స్ చదివేటపుడు గూడా అలాటి వాసన తగల్లేదు. చాలా మామూలుగా … అచ్చం మనలాగే మాట్లాడాడు .. చాలా గంటలున్నానేమో తెల్లగా తెల్లారింది. డిజైన్ ఈరోజే తయారుచేసి అర్జెంట్ గా ఇవ్వాలన్నారు. ఓయస్ అని చెప్పి ముందు నా జేబులోంచి ఆరోజు వచ్చిన ఉదయం కార్టూన్ ఒరిజినల్ తీసి సంతకం పెట్టమని అడిగా. ఆయన వెంటనే పెన్ తీసి, నా కార్టూన్ ఒళ్ళో పెట్టుకుని ఒక మూల ఖాళీ ఉన్న చోటు వెతికి పెన్ను మోపి… ఎందుకో ఆగారు. “కాదు బాబూ, నా రంగుల చిత్రం గీసి తీసుకురా. సైన్ చేస్తా”నన్నారు. అలాగే అంటూ ఆ కార్టూన్ వెనక్కి తీసుకున్నా.
డిజైన్ పూర్తి చేసి మధ్యాన్నం మళ్ళీ ఆయనింటికెళ్లా. ఆయన సెక్రటేరియట్ లో ఉన్నారు. ఫోన్ చేస్తే నన్ను ఇంట్లోనే ఉండమనీ, వెంటనే బయల్దేరి వచ్చేస్తున్నానని చెప్పారు. ఏం చీఫ్ మినష్టరో, ఏమో! సెక్రటేరియట్ లో సవాలక్ష పనులు గదా! పైగా ఎన్నికల ఫలితాలు తెరలు తెరలుగా వస్తున్నాయి. ఎన్టీఆర్ పేరిట నిలబడ్డ కాకులు గూడా కావుకావుమంటూ ఎంపీలుగా ధంపింగ్ గా గెలిచిపోతున్నారు. ఆర్నెల్ల క్రితం ఢిల్లీ పీఠాన్ని గడగడలాడించిన ఎన్టీఆర్ ని భారతదేశమంతా మరోసారి నివ్వెరపోయి చూస్తోంది. ఆయన పెద్దపెద్ద అంగల్లో చలాకీగా మెట్లెక్కి వచ్చాడు. ఉక్కిరిబిక్కిరయేంత పెద్ద విజయం. ఆయన జీవితంలోనే మళ్లీ అలాటిదెప్పుడూ సాధించలేడేమోనన్నంత కిక్కులో ఉండాలి గదా… ఎన్టీఆర్ ఆ క్షణంలో అస్సలు అలా లేనేలేడు. చాలా మెల్లిగా, ప్రశాంతంగా మాట్లాడుతున్నాడు. నా దగ్గరకొస్తే లేచి నించున్నాను. నా నడుం చుట్టూ చెయి వేసి ఆయన గదిలోకి కాకుండా డైనింగ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్ళాడు. ఉదయం లోపలి పేజీల్లో గూడా ఆరోజు కార్టూన్లన్నీ చూశానని చెప్పాడు.”నీకు మంచి రేఖ ఉంది. బాగా కృషి చెయ్యి. భగవంతుడు నీవెంట ఉన్నాడు” అని చెప్పాడు.
చండ్ర రాజేశ్వరరావు, సుందరయ్య లాంటి గొప్ప కమ్యూనిస్టు నాయకుల జీవితాలతో, చరిత్రలతో పోలిస్తే తాను చాలాచిన్నవాణ్ణనీ, ముఖ్యమంత్రినయినా, ఎన్నికల్లో ఇంత విజయం సాధించినా వారికి సాటిరాలేనని… అలా చెప్పుకుపోతున్నాడు. అదంతా పూర్తిగా గుర్తులేదు కూడా. ఆయన మాట్లాడుతున్నదానికీ, ఆనాటి అఖండ విజయానికీ బొత్తిగా సంబంధం లేదు. చాలా ఫిలసాఫికల్ల్ గా అయిపోయాడు మనిషి. నోస్టాల్జిక్ గా మాట్లాడుతున్నాడు. రాజకీయాల గురించి అందులో ఏంలేదు. డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర మా ఇద్దరి పచార్లూ అయ్యాయి. ఆయన చెయ్యి నా భుజం మీద చాల భారంగా ఉంది. ఆ పెద్ద పర్సనాలిటీకి చంకలోకొచ్చాన్నేను. అటెటో చూస్తూ మాట్లాడుతున్నాడు. తల పైకెత్తి ప్రొఫైల్ చూస్తే ఆయన దవడ, చెవి పక్కనుంచి మెడ మీద జుట్టు జారే ప్రాంతానికి మధ్య చాల దూరం ఉంది. చాల బలమైన, దృఢమైన ఏరియా. ఆయన కార్టూన్ ఇంతకాలం నుండి వేస్తున్నా ఇంత ముఖ్యమైనదాన్ని ఎలా మిస్సయ్యానా, వెధవాయిని అని తిట్టుకున్నా.
తర్వాత వేసిన నా కార్టూన్లలో ఆటోమేటిక్ గా ఈ ఎగ్జాజరేషన్ చేసేవాణ్ణి. ఎన్టీఆర్ తాత్విక ప్రసంగం సాగిపోతూనే వుంది. మాట్లాడుతూనే డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కుర్చీని చేత్తో తిప్పి ఓ కాలు దాని మీద మోపాడు. మోకాలు మీదికి పంచె లాగాడు. అమెరికాలో చేసిన ఆపరేషన్ చార తొడమీద కనిపిస్తోంది. నా భుజం మీద ఆయన చెయ్యి భారం ఇంకా పెరిగి పోతోంది (భూకైలాస్ సినిమాలో శివుడి ఆత్మలింగం లాగా) నేల మీద ఆయన కాలొకటి, పక్కనే నించున్న నా రెండు కాళ్లు.ఇంతలో మెట్ల మీద కలకలం. పార్లమెంట్ కు ఎన్నికయిన వాళ్ళు, వాళ్ల మనుషులూ సందడిగా వస్తున్నారు. వొంటినిండా గులాల్, చేతుల్లో పూలదండలు, ఎన్టీఆర్ జిందాబాద్ అనే నినాదాలతో గుంపులు గుంపులుగా తోసుకొచ్చేసి తిన్నగా ఎన్టీఆర్ ఒంటికాలి మీద సాష్టాంగపడి పోతున్నారు.
పక్కనే ఉన్న నా కాళ్ళకి కూడా వాళ్ళు చేతులు తగుల్తుంటే చాల ఎంబరాసింగ్ గా ఉంది. కానీ ఈయన ఉడుంపట్టు నుంచి భుజం బెసికే సందే లేదు. జనం వస్తూనే ఉన్నారు. ఆయన అందర్నీ దీవిస్తున్నాడు. కొందర్ని పేరుపేరునా పలకరిస్తున్నాడు. ఇక ఎక్స్ క్లూజివ్ చాట్ కి వీల్లేదు. ‘డిజైన్ ఓకే గదా. నేను వెళ్తానండీ అన్నా. అలాగేనన్నాడు. గుంపు పక్కనుంచి దూరి వెళ్లిపోతున్న నన్ను మళ్ళీ మోహన్ అని పిలిచాడు. “నా రంగుల చిత్రం మరిచిపోవద్దు” అన్నాడు. తలవూపి బయటపడ్డాను. ఆయన పిచ్చిగానీ ఎంతోమంది ఆర్టిస్టులు ఆయన పోర్త్రైట్లు వందలాదిగా గీశారు. నేనెందుకకూ గియ్యడం అనుకొన్నా. అందుకే ఎప్పుడూ వేయలేదు. ఆయన్ని మళ్ళీ ఎన్నడూ కలవలేదు కూడా!నాలుగైదు రోజులు ఆయనకి వ్యతిరేకంగా కార్టూన్లు వేయడానికి మనసొప్పలేదు. ఆయన గురించి బయట విని అనుకున్నదానికీ, వెళ్లి చేసిందానికీ అంత తేడా కనిపించేసరికి చాల రోజులు తేరుకోలేదు.
READ IT ALSO …………………………… ఎన్టీఆర్ గురించి విన్నది వేరే .. చూసింది వేరే ! (1)
