Ravi Vanarasi …………
ప్రాచీన ఫ్రాన్స్‌లో, మధ్యయుగపు ఐరోపా చరిత్రను మలుపు తిప్పిన ఒక దివ్యమైన నిర్మాణంగా ‘క్లూనీ అబ్బే’ నిలిచిపోయింది. కేవలం ఒక మఠం మాత్రమే కాక, అది ఒక సామ్రాజ్యం. వేల సంవత్సరాల క్రితం, జ్ఞానానికి, ఆధ్యాత్మికతకు, కళలకు కేంద్రంగా వెలుగొందింది.
ఆ కాలంలో పోప్ తర్వాత అంతటి అధికారం కలిగినదిగా పేరొందింది. దీని స్థాపన, అభివృద్ధి, పతనం అనేక పాఠాలను మనకు అందిస్తాయి. క్రీ.శ. 910లో, అక్విటైన్‌కు చెందిన డ్యూక్ విలియం I, తన పాపాల నుండి విముక్తి పొందాలనే ఉద్దేశ్యంతో, బర్గుండీలోని క్లూనీ అనే చిన్న గ్రామంలో ఈ అబ్బేని స్థాపించాడు.
అదెలా అంటే, పోప్ లేదా చక్రవర్తి ఆధీనంలో కాకుండా, కేవలం సెయింట్ పీటర్, సెయింట్ పాల్ అధీనంలో ఉండేలా దీనికి స్వతంత్ర ప్రతిపత్తిని కల్పించాడు. ఇది ఒక విప్లవాత్మకమైన ఆలోచన. ఈ స్వతంత్రత కారణంగా, అబ్బే ఎలాంటి రాజకీయ ఒత్తిళ్లకు గురికాకుండా ఆధ్యాత్మిక జీవితంపై పూర్తి దృష్టి పెట్టగలిగింది.
బెర్నో అనే మొదటి అబ్బట్ నాయకత్వంలో, ఈ అబ్బే బెనడిక్టైన్ నియమాలను కఠినంగా పాటించడం మొదలుపెట్టింది. 10వ… 11వ శతాబ్దాలలో క్లూనీ అబ్బే అత్యంత శక్తివంతమైన ఆధ్యాత్మిక కేంద్రంగా ఎదిగింది. దీని ఖ్యాతి, ఆధ్యాత్మిక కఠినత్వం ఐరోపా నలుమూలలకూ వ్యాపించింది. దీని కింద వందల కొద్దీ అనుబంధ మఠాలు, ప్రియరీల (చిన్న మఠాలు) నెట్‌వర్క్ ఏర్పడింది.
ఒక అంచనా ప్రకారం, దాని ప్రభావంలో దాదాపు 10,000 మంది సన్యాసులు ఉండేవారు. అబ్బే అబ్బట్స్ – ముఖ్యంగా సెయింట్ హ్యూగ్ (హ్యూగ్ ది గ్రేట్) – అసాధారణమైన నాయకత్వ లక్షణాలను ప్రదర్శించారు.
ఐరోపాలో శాంతి చర్చలు, యుద్ధాల విరమణ, సంస్కరణల వంటి వాటిలో వీరు కీలక పాత్ర పోషించారు. పోప్‌లకు సలహాదారులుగా, చక్రవర్తులకూ, రాజులకూ మధ్యవర్తులుగా వ్యవహరించారు.
వారి నిర్ణయాలు, సంస్కరణలు యావత్ క్రైస్తవ ప్రపంచాన్ని ప్రభావితం చేశాయి.క్లూనీ అబ్బే కేవలం ఆధ్యాత్మిక కేంద్రం మాత్రమే కాదు, కళలకు, వాస్తుశిల్పానికి ఒక గొప్ప నమూనా. క్లూనీలో మూడు చర్చిలు నిర్మించబడ్డాయి. వాటిలో ముఖ్యమైనది క్లూనీ III. ఇది ఒక అద్భుతమైన రోమనెస్క్ వాస్తుశిల్పానికి ఉదాహరణ.
12వ శతాబ్దంలో దీనిని నిర్మించినప్పుడు, ఇది ప్రపంచంలోనే అతిపెద్ద చర్చిగా పేరుగాంచింది. దాని గంభీరమైన ఎత్తు, విశాలమైన హాలు, అందమైన చెక్కడాలు, విగ్రహాలు అబ్బురపరుస్తాయి. దీనిలోని గంట గోపురం, పొడవైన వంపులు, ప్రవేశ ద్వారాలు అసాధారణమైన నైపుణ్యాన్ని ప్రదర్శించాయి. ఈ చర్చిలో వాడిన రంగులు, శిల్పాలు, అలంకరణలు ఆనాటి కళాకారుల ప్రతిభకు అద్దం పట్టాయి.
దురదృష్టవశాత్తు, ఫ్రెంచ్ విప్లవం తర్వాత ఈ అబ్బేని కూల్చివేశారు. దాని శిథిలాలు, కొన్ని పునరుద్ధరించబడిన భాగాలు దాని గత వైభవాన్ని చాటి చెబుతాయి.క్లూనీ సంస్కరణలు
క్లూనీ అబ్బే ప్రవేశపెట్టిన సంస్కరణలు క్రైస్తవ మత చరిత్రలో ఒక మైలురాయి. సన్యాస జీవితంలో కఠినమైన క్రమశిక్షణ, ప్రార్థన, ఆధ్యాత్మికతకు ప్రాధాన్యత ఇచ్చేలా ఈ సంస్కరణలు రూపొందించబడ్డాయి.
సిమోనీ (చర్చి పదవులను అమ్మడం), నికోలైటిజం (సన్యాసులు వివాహం చేసుకోవడం) వంటి పద్ధతులను ఖండించి, చర్చిలో నైతికతను పునరుద్ధరించడానికి క్లూనీ సన్యాసులు కృషి చేశారు. వారి ప్రభావంతో రోమన్ క్యాథలిక్ చర్చిలో కూడా సంస్కరణలు వేగవంతమయ్యాయి. పోప్ గ్రెగొరీ VII ఆధ్వర్యంలో జరిగిన గ్రెగోరియన్ సంస్కరణలకు క్లూనీ అబ్బే ఒక ప్రేరణగా నిలిచింది. ఈ సంస్కరణలు పోప్ అధికారాన్ని, చర్చి ప్రతిష్ఠను పెంచాయి.
క్లూనీ అబ్బేలో ఒక గొప్ప గ్రంథాలయం ఉండేది. అక్కడ ప్రాచీన రోమన్, గ్రీకు గ్రంథాలను, అలాగే చర్చి ఫాదర్స్ రచనలను భద్రపరిచారు. సన్యాసులు ఈ గ్రంథాలను కాపీ చేసి, వాటిని పదిలంగా ఉంచేవారు. ఇది జ్ఞానం, సంస్కృతి, విద్యకు క్లూనీ అబ్బే ఇచ్చిన ప్రాధాన్యతకు నిదర్శనం. అబ్బే సన్యాసులు సంగీతం, శిల్పకళ, చిత్రలేఖనం వంటి వాటిలో కూడా నైపుణ్యం సాధించారు.
వారి కళాఖండాలు అప్పటి కాలపు ఉన్నతమైన స్థాయికి ఉదాహరణలు. ఈ అబ్బేలో అనేక మంది మేధావులు, కళాకారులు, సన్యాసులు ఉండేవారు. వారు ఐరోపా సంస్కృతి, విద్యకు ఎనలేని సేవలు అందించారు.
క్లూనీ పతనం, ఫ్రెంచ్ విప్లవం
12వ శతాబ్దం తర్వాత, క్లూనీ అబ్బే అధికారం, కీర్తి క్రమంగా తగ్గుతూ వచ్చింది. అంతర్గత కలహాలు, ఆర్థిక సమస్యలు, బెనడిక్టైన్ సన్యాసుల మధ్య వచ్చిన విభేదాలు అబ్బే పతనానికి కారణమయ్యాయి. 14వ శతాబ్దంలో బ్లాక్ డెత్ ( ప్లేగు వ్యాధి) ప్రబలడంతో అబ్బేలో జనాభా గణనీయంగా తగ్గింది. పారిస్, ఇతర నగరాల్లోని చర్చిల ప్రాబల్యం పెరగడంతో క్లూనీ అబ్బే ప్రాముఖ్యత కూడా తగ్గింది.
అయితే, క్లూనీ అబ్బేకు అతి పెద్ద విపత్తు ఫ్రెంచ్ విప్లవం (1789) తర్వాత సంభవించింది. విప్లవకారులు చర్చి ఆస్తులను స్వాధీనం చేసుకున్నారు. అబ్బేలోని నిధులను, సంపదను దోచుకున్నారు. 1798లో అబ్బేని కూల్చివేయడం మొదలుపెట్టారు. దానిని రాళ్లను అమ్మడం ద్వారా ధ్వంసం చేశారు. ఇప్పుడు అక్కడ మిగిలి ఉన్నది కేవలం కొన్ని శిథిలాలు, ఒక పునరుద్ధరించబడిన భాగం మాత్రమే.
క్లూనీ అబ్బే చరిత్ర అనేది కేవలం ఒక మఠం కథ మాత్రమే కాదు, మధ్యయుగపు ఐరోపా చరిత్రకు, ఆధ్యాత్మికతకు, కళలకు, రాజకీయాలకు దర్పణం. దాని స్థాపన ఒక గొప్ప ఆశయంతో జరిగింది, దాని పతనం ఒక విప్లవం క్రూరత్వానికి నిదర్శనం.
