ఎవరీ స్వాతి తిరునాళ్? ఏమిటి ఆయన కథ ?

Ravi Vanarasi …………………

సృష్టిలో ఏకకాలంలో రాజదండాన్ని, సరస్వతీ వీణను సమానంగా ధరించగల మహాపురుషులు అరుదుగా జన్మిస్తుంటారు. అటువంటి అరుదైన, అనన్యసామాన్యమైన వ్యక్తులలో ఒకరే తిరువాంకూరు  (ట్రావెంకూర్) రాజ్యానికి వెలుగు దివ్వెగా నిలిచిన మహారాజా స్వాతి తిరునాళ్ రామవర్మ.

క్రీ.శ. 1813వ సంవత్సరం, ఏప్రిల్ 16వ తేదీన, సరిగ్గా ‘స్వాతీ’ నక్షత్రం రోజున జన్మించడం వల్ల ఆయనకు ఆపేరు  స్థిరపడింది. ఆయన జీవితం కేవలం ఒక రాజు గా  పాలనా కాలంగా మాత్రమే కాక సంగీత, సాహిత్య, విజ్ఞాన శాస్త్రాల సమ్మిశ్రమం.

ఆయన పాలనా కాలం (1829 నుండి 1846 వరకు) తక్కువగా ఉన్నప్పటికీ, ఆయన చేపట్టిన సంస్కరణలు, ముఖ్యంగా ఆయన అందించిన సంగీత సంపద – కనీసం 400కు పైగా కీర్తనలు, పదాలు, వర్ణాలు, తిల్లనాలు, జావళీలు – ఆయన కీర్తిని సూర్య చంద్రులు ఉన్నంతవరకు నిలిపి ఉంచుతాయి అనడంలో అతిశయోక్తి లేదు.

అసలు ఒక చక్రవర్తికి ఇంతటి లోతైన సంగీత జ్ఞానం, అపారమైన సాహిత్య ప్రజ్ఞ ఎలా సిద్ధిస్తాయి? ఇది కేవలం దైవదత్తమైన వరమా, లేక కఠోర సాధనా ఫలమా? ఈ ప్రశ్నలకు సమాధానాలు ఆయన జీవిత చరిత్రను, ఆయన పాలనలోని ప్రతి చిన్న అంశాన్ని కూలంకషంగా పరిశీలిస్తేనే లభిస్తాయి.

ఆయన పాలనలో కేవలం న్యాయస్థానాలు, పన్నుల విధానాలు మాత్రమే సంస్కరించబడలేదు; అంతకుమించి, తిరువాంకూరు ఒక సాంస్కృతిక కేంద్రంగా, భారతదేశంలోనే అత్యుత్తమ విద్వత్ సభలలో ఒకటిగా విరాజిల్లింది

స్వాతి తిరునాళ్ బాల్యం అసాధారణమైన పరిస్థితులలో ప్రారంభమైంది.ఆయన తల్లి, మహారాణి గౌరీ లక్ష్మీ బాయి, ఆయన జన్మించిన కేవలం కొద్ది నెలల్లోనే కన్నుమూశారు. ఆ సమయంలో, తిరువాంకూరు రాజ్యంలో వారసత్వ చట్టాలు ‘మరుమక్కత్తాయం’ (మేనల్లుడి లేదా మేనకోడలి వారసత్వం) అనే వ్యవస్థపై ఆధారపడి ఉండేవి.

అందువల్ల, స్వాతి తిరునాళ్ కేవలం 16 నెలల వయస్సులోనే తిరువాంకూరుకు నామమాత్రపు మహారాజుగా ప్రకటించబడ్డారు.ఆయన బాల్యంలో రాజ్యాన్ని ఆయన అత్తగారైన మహారాణి గౌరీ పార్వతి బాయి ‘రాజ ప్రతినిధిగా పాలించారు. ఈ  కాలం స్వాతి తిరునాళ్  మానసిక, మేధోపరమైన ఎదుగుదలకు అత్యంత కీలకమైనది. పసివానిగా ఉన్న రాజుకు విద్యను అందించడానికి గౌరీ పార్వతి బాయి అత్యుత్తమ పండితులను, గురువులను నియమించారు.

స్వాతి తిరునాళ్ విద్య కేవలం రాజకుమారులకు లభించే సాధారణ శిక్షణ కాదు; అది సకల శాస్త్రాల సమ్మేళనం. ఆయన కేవలం మాతృభాష  మలయాళంలోనే కాక, సంస్కృతం, తమిళం, తెలుగు, కన్నడం, హిందూస్తానీ (హిందీ/ఉర్దూ) ఆశ్చర్యకరంగా, ఇంగ్లీష్, లాటిన్, పర్షియన్ భాషలలో కూడా ప్రావీణ్యం సంపాదించారు.

ఒక రాజుకు ఇంతటి భాషా పరిజ్ఞానం ఎందుకు అవసరం? కేవలం పాలనా వ్యవహారాల నిర్వహణ కోసమేనా? కాదు. ఆయన సంగీత రచనలు బహుళ భాషల్లో ఉన్నాయి కాబట్టి, ఆయనకు ఈ భాషలపై ఉన్న పట్టు ఆయన భావ వ్యక్తీకరణకు, వివిధ ప్రాంతాల సంస్కృతులను అర్థం చేసుకోవడానికి ఎంతగానో దోహదపడింది.

అలాగే సంస్కృతం…వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, పురాణాలు, నాటక సాహిత్యంపై లోతైన అధ్యయనం చేశారు. దా ని ఫలితమే ఆయన కృతులలో కనిపించే దైవభక్తి, అలంకారయుక్తమైన భాష.కర్ణాటక సంగీతంతో పాటు, హిందూస్తానీ సంగీతంలో కూడా శిక్షణ పొందారు. ఇది ఒక దక్షిణాది రాజుకు చాలా అసాధారణమైన విషయం.

సుప్రసిద్ధ సంగీత విద్వాంసులు తంజావూరు నలుగురు సోదరులలో ఒకరైన వడివేలు, ఆయన ఆస్థానంలో చేరి, ఆయనకు శిక్షణ ఇవ్వడమే కాక, ఆయన రచనలను మెరుగుపరచడంలో కీలక పాత్ర పోషించారు.
పరిపాలన, రాజనీతి…పాలనా వ్యవహారాలపై పట్టు సాధించడానికి, చరిత్ర, భూగోళ శాస్త్రం, అప్పటి రాజకీయ పరిస్థితులపై ప్రత్యేక శిక్షణ పొందారు.

ఆయన రాజనీతి శాస్త్రంలో ఉన్న పట్టు ఆయన తదనంతర సంస్కరణలలో స్పష్టంగా కనపడుతుంది. ఆయన అధికారికంగా 1829వ సంవత్సరంలో, తన 16వ ఏట, పూర్తి పాలనా పగ్గాలు చేపట్టడానికి ముందే, కేవలం ఒక రాజుగా కాకుండా, ఒక పరిపూర్ణ పండితుడిగా, కళాకారుడిగా, దార్శనికుడిగా రూపుదిద్దుకున్నారు. ఈ సమగ్రమైన శిక్షణే ఆయనను కేవలం తిరువాంకూరుకే కాదు, యావత్ భారత దేశానికి ఒక గొప్ప రాజర్షిగా నిలబెట్టింది.

ఆయన పాలనా కాలం కేవలం 17 సంవత్సరాలు మాత్రమే అయినప్పటికీ, ఆ కాలంలో ఆయన చేపట్టిన సంస్కరణలు తిరువాంకూరును ఆధునిక రాజ్యాలలో ఒకటిగా మార్చాయి. ఆయనను “ఆధునిక తిరువాంకూరు నిర్మాత” అని పిలవడంలో ఏమాత్రం సందేహం లేదు.

ప్రాచీన, సంక్లిష్టమైన న్యాయ విధానాలను రద్దు చేసి, బ్రిటీష్ ఇండియాలోని న్యాయ సూత్రాల ఆధారంగా ఆధునిక కోర్టులను స్థాపించారు. ఈ సంస్కరణలు కేవలం పైపైన మార్పులు కావు; అవి ప్రజలకు న్యాయం త్వరగా, నిష్పక్షపాతంగా అందాలనే ఆయన దార్శనికతను ప్రతిబింబిస్తాయి. ఆయన హయాంలోనే  హైకోర్టు ఏర్పాటు అయింది. 

ఆర్థిక వ్యవస్థను బలోపేతం చేయడానికి, పన్నుల విధానాన్ని సరళీకృతం చేశారు. భూమి శిస్తు, ఉప్పు తయారీ, వ్యాపార పన్నుల విధానాలలో పారదర్శకతను పెంచారు.సాహిత్యం, సంగీతంపై ఆయనకు ఉన్నంత శ్రద్ధ ప్రజా సంక్షేమంపై కూడా ఉంది.

తిరువనంతపురంలో ఆయన ఏర్పాటు చేసిన సంస్థలు ఆయన దూరదృష్టికి ప్రతీకలు..తిరువనంతపురం అబ్జర్వేటరీ (ఖగోళ పరిశోధనా కేంద్రం)…1837లో స్థాపించారు. ఈ పరిశోధనా కేంద్రం, ఆసియాలోనే అత్యుత్తమ ఖగోళ కేంద్రాలలో ఒకటిగా పరిగణించబడింది. ఇది కేవలం పాశ్చాత్య శాస్త్రవేత్తలను ఆకర్షించడమే కాక, ఆధునిక విజ్ఞాన శాస్త్రాన్ని రాజ్యంలో ప్రోత్సహించడానికి ఆయన చేసిన కృషిని తెలియజేస్తుంది.

1838లో స్థాపించబడిన తిరువనంతపురం పబ్లిక్ లైబ్రరీ (ప్రస్తుతం స్టేట్ సెంట్రల్ లైబ్రరీ), సామాన్యులకు కూడా జ్ఞానాన్ని అందుబాటులోకి తీసుకురావడానికి ఆయన చేసిన విప్లవాత్మక ప్రయత్నం. రాజు స్వయంగా పండితుడు కావడం వల్ల, జ్ఞానం  విలువను ఆయన ఎంతగానో గుర్తించారు.

ఆధునిక విద్యను ప్రోత్సహించడానికి, తిరువనంతపురంలో మొదటి ఆంగ్ల పాఠశాలను స్థాపించారు. ఆధునిక వైద్య సౌకర్యాలను ప్రజలకు అందుబాటులోకి తీసుకురావడానికి మెడికల్ డిపార్ట్మెంట్‌ను ప్రారంభించారు. ఈ చర్యలు అన్నీ, ఆ కాలంలో భారతదేశంలోని ఇతర సంస్థానాలతో పోలిస్తే, తిరువాంకూరును ఒక అడుగు ముందుంచాయి.