Bhandaru Srinivas Rao ………………………………
అమెరికాలో లాంగ్ వీకెండ్ నడుస్తున్నట్టు వుంది. థాంక్స్ గివింగ్ డే అనేది వాళ్లకు ఓ పెద్ద పర్వదినం. తల్లితండ్రులను వారి పిల్లలు కలుసుకుని థాంక్స్ చెప్పే రోజు అని చెప్పే వాళ్ళు. ఇది ఎందుకు గుర్తు వుందంటే ఓ పుష్కరం క్రితం నేనూ మా ఆవిడా ఆమెరికా వెళ్ళాము. మా పెద్దవాడు వుంటున్న సియాటిల్ కి దాదాపు మూడు వందల మైళ్ల దూరంలో వున్న స్పోకెన్ నగరం నుంచి స్పోక్స్ మన్ రివ్యూ అనే ఈ పత్రిక 125 సంవత్సరాలకు పైగా ప్రచురితమవుతూ వస్తోంది.
లోగడ హైదరాబాదు ఆలిండియా రేడియోలో నా సహోద్యోగిగా పనిచేసిన పవని విజయ లక్ష్మి – ఆమె భర్త బాలాజీ ఉద్యోగరీత్యా ఆ నగరంలో మూడేళ్లుగా వుంటున్నారు. నేను అమెరికా వచ్చిన సంగతి తెలుసుకుని వాళ్ళ వూరు రావాల్సిందని పదే పదే ఫోన్లు చేస్తూ వుండడంతో ఒకరోజు నేను మా ఆవిడను తీసుకుని స్పోకేన్ కు వెళ్ళాను.అక్కడ వాళ్ళు కొనుక్కున్న ఇల్లు చూడ ముచ్చటగావుంది.
అంతకు ముందే బాలాజీ తలిదండ్రులు హైదరాబాద్ నుంచి వచ్చి కొడుకూ కోడలి దగ్గర ఆరు నెలలు వుండి తిరిగి ఇండియాకు వెళ్లారు. వేరు కాపురం పెట్టుకున్న కొడుకు దగ్గర తలిదండ్రులు అన్ని నెలలు గడపడం అక్కడి అమెరికన్లకు ఎంతో వింతగా అనిపించింది. ఆ నోటా ఈ నోటా పడి ఈ సంగతి స్పోక్స్ మన్ రివ్యూ పత్రిక విలేఖరి రెబెక్కా నప్పీ చెవిన పడింది.ఇంకేముంది ఆమె అమాంతం విజయలక్ష్మి అడ్రసు కనుక్కుని ఇంటికి వచ్చి ఇంటర్వ్యూ చేసి మొత్తం ఫామిలీ ఫొటోలతో సహా మొదటి పుటలో ప్రచురించింది.
రెబెక్క ఆ పత్రికకు ఇంటరాక్టివ్ ఎడిటర్ గా కూడా పనిచేస్తున్నారు. నేను ఆలిండియా రేడియో విలేకరినని తెలుసుకున్న మీదట ఆమె స్పోక్స్ మన్ రివ్యూ పత్రిక కార్యాలయానికి ఆహ్వానించారు.డౌన్ టౌన్ రివర్ సైడ్ ఎవేన్యూ లో అనేక అంతస్తులలో వున్న ఈ పత్రిక భవనం అతి పురాతనమయినది. చారిత్రిక అవశేషాలు దెబ్బతినకుండా భవనం లోపల ఇంటీరియర్ ను మాత్రం ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ మాదిరిగా అధునాతనంగా తీర్చిదిద్దారు.
సుమారు నూరేళ్ళ నాటి లిఫ్ట్ దగ్గర నిలబడి ఫోటోలు దిగాము. రెబెక్క మమ్మల్ని ఆప్యాయంగా ఆహ్వానించి వివిధ విభాగాలకు తీసుకువెళ్ళి అక్కడ పనిచేస్తున్న జర్నలిష్టులను పరిచయం చేసారు.అంతే కాకుండా ఎడిటోరియల్ స్టాఫ్ మీటింగ్ లో కూర్చోబెట్టి ‘జర్నలిస్ట్ ఫ్రెండ్ ఫ్రం ఇండియా’ అని పరిచయం చేసిన తీరు మరిచిపోలేనిది. పత్రిక చీఫ్ ఎడిటర్ ఎలాటి భేషజం ప్రదర్శించకుండా చక్కని హాస్యోక్తులతో కూడిన ప్రొఫెషనల్ సీరియస్ నెస్ తో సమావేశాన్ని రక్తి కట్టించారు.
వీడియో కాన్ఫరెన్సు ద్వారా వివిధ ప్రాంతాల విలేకరులతో మాట్లాడి ఏ వార్తకు ఆ రోజు ఎలాటి ప్రాధాన్యం ఇవ్వాలో అందరితో చర్చించి నిర్ణయించడంతో ఆ సమావేశం ముగిసింది.తర్వాత చివరి అంతస్తులో వున్న కాంటీన్ కు వెళ్లి కాఫీలు కలుపుకు తాగాము. అక్కడ మేడ మీద పెద్ద పెద్ద గుడ్లగూబ పక్షుల బొమ్మలు కనిపించాయి. మన వైపు వీధి వాకిళ్ళ వద్ద కనిపించే సింహాల బొమ్మల మాదిరిగా వున్నాయి. క్షుద్ర శక్తులు ప్రవేశించకుండా ఈ బొమ్మలు కాపాడుతాయని తమ పూర్వీకులు నమ్మేవారని రెబెక్క చెప్పారు.
కన్నపిల్లలు తమ కన్నవారిని ఏడాదికో సారి కలవడాన్నే ఓ పండుగ లాగా జరుపుకోవడం అప్పుడు మాకు విచిత్రంగా అనిపించింది.ఇలాంటి విషయాల్లో మనమూ వాళ్ళకి ఏమాత్రం తీసిపోము అనే స్థితికి మనం ఇంకా వేగంగా చేరుకుంటున్నామని ఇప్పుడు అనిపిస్తోంది.
