Ravi Vanarasi………………………
మన దేశం నలుమూలల.. సందుగొందుల నుంచి మహానగరాల విశాల వీధుల్లో లభించే ఒకానొక రుచికరమైన సంచలనం ఏదైనా ఉందంటే, అది నిస్సందేహంగా పానీ పూరి. తెలుగునాట “పుచ్కా”గా, ఉత్తరాదిలో “గోల్ గప్పే”గా, మరికొన్ని చోట్ల “పానీ పటాషే”గా ఈ చిరుతిండి చాలా పాపులర్.
ఇది కేవలం ఒక ఆహార పదార్థం కాదు; అది భారతీయుల జీవనశైలిలో, సంస్కృతిలో అంతర్భాగమైన ఒక అనుభూతి. ఇది నాలుకకు పులుపు,కారపు,తీయని రుచులను అందించే సమ్మేళనం.పానీ పూరి ఒక సాధారణ పూరీ, ఉడికించిన బంగాళాదుంపల మిశ్రమం. సుగంధ ద్రవ్యాలతో కూడిన నీటితో కూడుకున్నదిగా కనిపించవచ్చు.
కానీ, దీని వెనుక ఉన్న సృజనాత్మకత, ప్రాంతీయ వైవిధ్యం అద్భుతం. పూరీ యొక్క క్రంచీనెస్, లోపల ఉండే మసాలా బంగాళాదుంపల మెత్తదనం, విభిన్న రుచులతో కూడిన పానీ – ఈ మూడూ కలిసికట్టుగా ఒక సింఫొనీని సృష్టిస్తాయి.
ఉదాహరణకు… కోల్‌కతా పుచ్కా దాని బంగాళాదుంప మసాలా, చింతపండు పానీకి ప్రసిద్ధి. ఢిల్లీ గోల్ గప్పే కొంచెం కారంగా, పుదీనా రుచితో కూడిన పానీకి ప్రాధాన్యత ఇస్తుంది. ముంబైలో రకరకాల పానీలు లభిస్తాయి తీయని , పుల్లని, కారమైన, జీలకర్ర రుచితో. హైదరాబాద్‌లో పానీ పూరిని ఎక్కువగా పుల్లగా, కారంగా ఇష్టపడతారు, కొన్నిసార్లు బఠానీలతో కూడిన మసాలాతో అందిస్తారు.
పానీ పూరిని కేవలం నాలుక రుచిని ఆస్వాదించడానికి మాత్రమే తినరు. ఇది ఒక సామాజిక అనుభవం. సాయంత్రం వేళల్లో పానీ పూరి బండ్లు జనంతో కిక్కిరిసిపోవడం సాధారణ దృశ్యం. స్నేహితులు, కుటుంబ సభ్యులు కలిసి పానీ పూరి బండి దగ్గర చేరి, సరదాగా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ, ఒకరితో ఒకరు పోటీ పడుతూ పూరీలను లాగించడం ఒక ఆనందకరమైన ఘట్టం.
పానీ పూరి తినేటప్పుడు వచ్చే శబ్దాలు, చుట్టూ ఉన్న సందడి, ఆ క్షణంలో పొందే తృప్తి – ఇవన్నీ కలిసి ఒక మధురానుభూతినిస్తాయి. పానీ పూరి బండ్లు సాధారణంగా శుభ్రత విషయంలో పెద్దగా శ్రద్ధ చూపవని విమర్శలు ఉన్నాయి.అయినప్పటికీ, పానీ పూరిపై ప్రజల ప్రేమ, ఆదరణ ఏ మాత్రం తగ్గలేదు. ఇది మన దేశంలో స్ట్రీట్ ఫుడ్ సంస్కృతికి ఒక ఉదాహరణ.
పానీ పూరి తయారుచేసే వ్యక్తి, వినియోగదారుడికి పూరిని అందించే విధానం కూడా ఒక కళే. వారి వేగం, నైపుణ్యం, ఆత్మీయతతో కూడిన సేవ పానీ పూరి రుచిని మరింత పెంచుతుంది.పానీ పూరి కేవలం ఆహారం మాత్రమే కాదు, అది సామాజికంగా అనేక విషయాలను ప్రతిబింబిస్తుంది.
ఇది అందరికీ అందుబాటులో ఉండే, సరసమైన ధరలో లభించే ఒక చిరుతిండి. పేద, ధనిక అనే తారతమ్యం లేకుండా అందరూ ఆస్వాదించే ఒక సాధారణ ఆనందం ఇది. పానీ పూరి బండ్ల దగ్గర నిలబడి తినే విధానం కూడా ఒక విధమైన సామాజిక సమత్వానికి ప్రతీక.పానీ పూరి బండ్లు అనేక మందికి ఉపాధి కల్పిస్తున్నాయి.పానీ పూరి వ్యాపారం దేశ ఆర్థిక వ్యవస్థలో భాగంగా మారింది.
పానీ పూరి కేవలం ఆకలిని తీర్చడమే కాదు, మానసిక ఆకలిని కూడా తీరుస్తుంది. కోపంగా ఉన్నప్పుడు, విచారంగా ఉన్నప్పుడు, లేదా ఒత్తిడిలో ఉన్నప్పుడు ఒక ప్లేట్ పానీ పూరి తినడం వల్ల మనసు తేలికపడుతుంది. ఆ పుల్లని, కారమైన రుచులు మన మెదడులోని ఎండార్ఫిన్లను విడుదల చేసి, ఆనందాన్ని కలిగిస్తాయి.
ఇది ఒక విధమైన “కంఫర్ట్ ఫుడ్”గా పనిచేస్తుంది. పానీ పూరి తినేటప్పుడు మనం పూర్తిగా ఆ క్షణంలో లీనమైపోతాం, మన సమస్యలను మరచిపోతాం. ఇది ఒక చిన్నపాటి “ఎస్కేప్”.పానీ పూరి ఒక సాదాసీదా ఆహార పదార్థంగా కనిపించినా, దాని వెనుక ఎన్నో కథలు, ఎన్నో అనుభవాలు, ఎన్నో సామాజిక కోణాలు దాగి ఉన్నాయి.
ఇది భారతదేశపు వైవిధ్యమైన రుచులకు, జీవనశైలికి, సామాజిక ఐక్యతకు ఒక ప్రతీక. పానీ పూరీ ని మొదటగా మగధ రాజ్యంలో (ప్రస్తుత బీహార్) తయారు చేసారని చెబుతారు. ప్రాచీన భారతదేశంలోని పదహారు మహాజనపదాలలో మగధ ఒకటి. పానీ పూరీ ని కనుగొన్న “ఫుల్కి” అక్కడి వాడే అంటారు. కాలక్రమేణా ఇది దేశంలోని ఇతర ప్రాంతాలకు వ్యాపించింది.
